Deep in the Woods in Uppsala, Sweden  Part 1 (The Starting!)  จากเด็กเมืองสู่เด็กฟาร์ม... ที่อุปซอลา, สวีเดน ภาค 1  ความเดิมตอนที่แล้ว (เพิ่งมาถึง) : http://mayajett.blogspot.com/2015/10/0-deep-in-woods-in-uppsala-sweden-part-0.html เมื่อมาถึงฟาร์ม ลงจากรถปุ๊บ เราก็ได้พบกับเพื่อนใหม่มากหน้าหลายตา คือน้องหมาทั้งหลายนั่นเอง เราดีใจมากที่ได้มาอยู่ที่ๆ มีสัตว์ มีธรรมชาติ และมันก็คือสิ่งที่เราเลือกอยากมาตั้งแต่แรก ที่บ้านฟาร์มนี้มีพื้นที่เยอะและกว้างพอสมควร มีทั้งโรงเลี้ยงสัตว์ โรงเก็บของ บ้านสามหลัง และพื้นที่สำหรับคอกสัตว์ต่างๆ เช่น แกะ หมู อะไรประมาณนี้ บ้านของโฮสจะเป็นบ้านหลักที่หลังใหญ่ที่สุด ไม่ได้ใหญ่มากแบบเว่อร์วังอะไร ส่วนบ้านของเราเป็นบ้านค็อทเทจหลังเล็กๆ ไม่ได้เล็กมาก เพราะเรามาคนเดียว ถือว่าใหญ่เกินไปสำหรับหนึ่งคนด้วยซ้ำ วิคเตอร์ช่วยยกกระเป๋าเดินทางของเราลงจากรถ แล้วเราก็เข้าไปในบ้านค็อทเทจที่เราจะอยู่ “นี่เป็นบ้านที่เธอจะอยู่ ลองเข้ามาดูสิ” เปตราพูด  The little cottage I'm staying (Alone) นี่คือบ้านที่เราอยู่ มองจากมุมบ้านโฮส เราเดินเข้าไปกันทั้งหมด ทั้งเปตรา วิคเตอร์ แฮร์รี่ และหมาๆ ทั้งหลาย ทุกคนต่างต้อนรับกันเป็นอย่างดี ข้างในบ้านมีโซนที่เป็นเหมือนห้องนั่งเล่น...Read More

Deep in the Woods in Uppsala, Sweden  Part 0 (The beginning)  จากเด็กเมืองสู่เด็กฟาร์ม... ที่อุปซอลา, สวีเดน ภาค 0  ความเดิมตอนที่แล้ว (ที่สต๊อกโฮล์ม) : http://mayajett.blogspot.com/2015/09/part-2-stories-of-wild-heart-in.html Train to Uppsala ตื่นเช้ามาเรารีบเก็บของและเตรียมตัวเดินทางไปยังเมือง Uppsala อุปซอลา ที่อยู่ห่างสต๊อกโฮล์มไม่มาก ใช้เวลาเดินทางแค่ประมาณชั่วโมงเดียว แต่ก่อนอื่น... ขอเช็คตารางรถไฟในเว็บก่อน เพราะเรายังไม่ได้ซื้อตั๋วอะไรทั้งสิ้น แต่ติดต่อกับโฮสไว้แล้วว่าจะไปวันนี้ วันที่ 14 ก.ค. 2558 เราเช็คตารางและเดินไปถามมิแรนด้า เธอบอกว่าสถานีรถไฟอยู่ใกล้แค่นี้เอง เดินไปแป๊บเดียวก็ถึง เดี๋ยวเราเดินไปด้วยกัน (สงสัยหายโกรธจากเมื่อคืนแล้วแฮะ) ก่อนเราจะออกจากบ้านเธอ เราให้กระเป๋าที่ซื้อมาจากดอยอะไรสักอย่างในภาคเหนือ ให้เป็นของที่ระลึกเล็กๆ น้อยๆ กับเธอ เธอดูดีใจ อย่างน้อยก็น่าจะทำให้เธอรู้สึกเกลียดเราน้อยลงจากเมื่อคืนล่ะนะ ฮ่าๆ แต่เราว่าเธอคงไม่ติดใจอะไรมาก เราออกจากบ้านมาประมาณเกือบๆ เที่ยง เดินมาแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว ใกล้มากจริงๆ มิแรนด้าช่วยเราซื้อตั๋วรถไฟแล้วเราก็กอดกันเป็นการร่ำลา เธอขอให้เราโชคดีกับชีวิตในฟาร์ม เราขอบคุณเธอสำหรับที่พักและทุกอย่าง และพูดกับเธอด้วยคำพูดเดิมที่จะต้องพูดอีกกับหลายๆ คนในทริปยุโรปนี้ว่า.. ‘ไปก่อนนะ แล้วสักวันเราจะเจอกันใหม่นะ’ ไม่ชอบเวลาบอกลาคนเลย โดยเฉพาะคนที่อยู่คนละประเทศกับเรา เราไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเจอกันอีกเมื่อไหร่...Read More