"ฉันรักเธอนะ... ฉันรู้ว่าเธอคงไม่ชอบและรู้สึกไม่สบายใจที่ฉันชอบเธอแบบนี้ มันไม่เหมือนกับคนอื่น เธอชอบผู้ชาย ฉันรู้ แต่ฉันก็รักเธอในแบบของฉัน ฉันเคยคาดหวังและผิดหวัง แต่ตอนนี้ฉันรักเธอเพราะฉันรักเธอจริงๆ ฉันไม่ได้อยากรัก และไม่ได้ไม่อยากรัก แต่ที่ฉันรักเธอก็เพราะมันรู้สึกแบบนี้เอง"
มิร่าพูดระหว่างขับรถไปส่งเทเลอร์ที่เมามากเกินกว่าจะด่าเธอได้แล้ว เทเลอร์นั่งนิ่ง มีแต่เสียงเพลงเบาๆ ที่เล่นบนรถ หรือว่าเทเลอร์อาจจะหลับไปแล้วก็ได้?
ไม่รู้สิ แต่เธอก็พูดไปแล้ว
"หลับแล้วเหรอ?"
มิร่าถาม
"เออ... ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย"
"..."
"คิดมากทำไมเนี่ย?! ฉันไม่ได้เกลียดเธอสักหน่อย"
"ไม่รู้สิ"
"อย่าคิดมาก มันไม่มีอะไร"
"ยังไง"
"จะรักก็รักสิ รู้แล้วน่า ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย"
"แล้วเธอล่ะ"
"ฉันทำไม"
"รักฉันมั้ย"
เงียบไปชั่วขณะ
"ไม่รู้ คิดเอง"
"คิดเองได้ไง คิดไม่เป็น"
"งั้นเดี๋ยวซักวันก็รู้เอง"
แล้วมิร่าก็ปล่อยให้ความเงียบทำหน้าที่ต่อไป
ถึงแม้ว่าจะอยากได้ยินสักแค่ไหน
เธอเองก็รู้ดีที่สุดว่าเทเลอร์คิดยังไงกับเธอ
ถึงแม้ว่าจะไม่เคยเอ่ยออกมาเลยก็ตาม...
