Nature is Calling / บางครั้ง ธรรมชาติก็เรียกหา
January 15, 2014
Hello folks!
หลังจากที่คิดอยู่นาน ว่าจะอัพบล็อกว่าอะไรดี
หลังจากที่ไปนู่นนี่มาหลายที่ เล็กๆ น้อยๆ ไม่มีอะไรมากมาย
แต่ดันถ่ายรูปมาเยอะแยะ และคิดมาตลอดว่าอยากจะเขียนลงบล็อก
ถึงสิ่งต่างๆ ที่ได้เจอมา รวมถึงข้อคิดบางอย่างที่ได้ฉุกคิดขึ้นมาเอง
แต่... แล้วก็ลืมไปซะฉิบ ก็แบบว่ามีเรื่องต้องทำเยอะแยะ
ก็เลยไม่ได้มาเขียนจริงๆ จัง โพสที่ผ่านมามีแต่เพลงซะส่วนใหญ่
กลัวว่าคนจะติดตามไม่มากเท่าเดิม.. เอ่อ บางทีอาจจะเลิกติดตามไปแล้วมั้ง
มาถึงวันนี้ พอดีว่างมาก ไปนั่งอ่านบล็อกเพื่อนคนนึงมา
แล้วก็รู้สึกว่า เออ กูเขียนมั่งดีกว่าว่ะ เขียนอะไรก็ได้ ขอให้เขียน
เพราะอยากเขียนอะ เข้าใจใช่ปะ
ความจริงอยากทำเป็นสองภาษา แต่ก็ขี้เกียจ
เพราะบล็อกนี้มีคนต่างชาติเข้ามาติดตามอยู่พอสมควร ซึ่ง...
ก็ข้ามๆ ไปละกันนะคะถ้าอ่านเจอภาษาไทย
เอาเป็นว่าอันนี้เราขอใช้ภาษาบ้านเกิดก่อนละกัน
ช่วงนี้รู้สึกว่าอ้วนขึ้น กลายเป็นเด็กอ้วนโดยไม่รู้ตัว
แต่ว่า.. ก็ช่างมันเถอะนะ YOLO อะเข้าใจปะคะ
ประมาณเดือนที่แล้ว... ปีที่แล้ว เอ่อ ประมาณเดือนพฤศจิกายน
มีช่วงนึงที่เราเบื่อมากๆ พอถึงเสาร์อาทิตย์เมื่อไหร่เป็นได้เรื่อง
ต้องหาที่ๆ ไปชิล และที่เหล่านั้นต้องมี "ธรรมชาติ" ล้วนๆ
ด้วยเหตุใดก็ไม่ทราบได้ แต่รู้สึกว่าเท่าที่จำความได้
เราก็เกิดมากับสีเขียว ต้นไม้ สายลม แสงแดด และสิ่งต่างๆ
ที่ไม่ใช่มือถือ คอมพิวเตอร์ หรืออะไรก็ตามแต่ที่เราติดอยู่ทุกวันนี้
เมื่อได้โอกาสเราก็คว้ากล้อง ออกไปยังสวนสาธารณะ
พุทธมณฑลสาย 4
ที่ๆ ไปแล้วไม่เคยเบื่อ ไปนั่งเป็นวันๆ ก็ยังได้
แบกกีต้าร์ แบกกล้อง พกสมุด พกหนังสือไปเขียน ไปอ่านได้สบาย
ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้อีกแล้ว
ความรู้สึกเวลาเราอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ
ไม่ต้องพูดอะไรให้มาก
ให้ธรรมชาติพูดกับเราเอง
เราเพิ่งรู้สึกได้ว่ามีความสุขทุกครั้งเวลาได้ใช้เวลาเงียบๆ
อยู่กับตัวเอง และกล้องถ่ายรูป (ที่ไม่ใช่ iPhone)
ติดตามรูปถ่ายที่ไม่ได้มาจากมือถือได้ที่
จะค่อยๆ ทยอยอัพเดตไปเรื่อยๆ นะ
บางครั้งก็รู้สึกว่า นี่กูถ่ายรูปอะไรอยู่วะ ขอนไม้ หรืออะไรบางอย่าง
ที่คนปกติเค้าไม่ถ่ายกัน แต่แค่รู้สึกว่า บางสิ่งมันก็สวยงามของมัน
เพียงแต่คนส่วนมากไม่ได้หยุดมองมัน เพราะมัวไปมองสิ่งอื่น
บางทีถ้าเราลองเปลี่ยนมุมมองก็จะพบสิ่งที่สวยงาม
นอกเหนือจากที่เราเคยเห็นเยอะแยะเลย
รูปนี้ไม่ใช่ในสวนนะ ถ่ายจากตึกออฟฟิศสูงระฟ้าย่านสีลม
ที่มีสวน อยู่บนนั้น
ส่วนนี่ก็ผีเสื้อย่านสาทร..
เคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร อ่อ เรื่องสั้นที่ครูเคยให้อ่าน
สมัยเรียนมหาลัย คือมีครอบครัวหนึ่งอยู่ในเมือง
แล้วพวกนางก็ไปหาอะไรกินในเมือง ทันใดนั้นอีเด็กนั่นก็เห็นผีเสื้อ
คือนางตกใจมาก แบบว่ากูเกิดมาไม่เคยเห็นค่ะนี่ตัวอัลไล
ก็เลยเงิบนิด.. คือ.. ในเมืองมันไม่ได้หาผีเสื้อยากขนาดนั้นนะ
แต่เอาเหอะ ใครไม่เห็น เราเห็นเอง
คิดว่าทุกคนคงเคยเป็น หรือไม่ก็เป็นอยู่
ที่รู้สึกเบื่อเมือง เบื่อทุกอย่างที่อยู่ในเมือง
เบื่อที่จะตื่นเช้าไปทำงาน ต้องมานั่งรถเมล์ รถไฟฟ้า เรือ บลาๆๆๆ สุดจะบรรยาย
เจอแต่คนหน้าเดิมๆ แพทเทิร์นเดิมๆ โอ๊ยยค่ะ มันเลี่ยงยาก
บางครั้งเวลาไปเที่ยวที่ๆ สวยๆ มีแต่ธรรมชาติ
ก็ไม่อยากจะกลับมาเหยียบในเมืองอีกเลย...
ก็ได้แต่คิด
แล้วก็จินตนาการว่าสักวันนึงเราตื่นมาตอนเช้า
เดินออกมาล้างหน้าในลำธารหน้าบ้าน
มีบ้านอยู่ในป่า สวยๆ ริมผา อะไรทำนองนั้นนนน
ไปฝันต่อดีกว่า
music of the day >
Warpaint's new album
0 comments