คนๆ นั้นมักจะทำให้เรารู้สึก

เหมือนมีผีเสื้อมาบินอยู่ในท้องตลอดเวลา เวลาเจอกัน

บางครั้งมันก็ยากที่จะพูดนะ ยากที่จะแสดงออก

บางความรู้สึกก็ไม่น่าจะเกิดแต่มันก็เกิดขึ้น

แถมจะทำให้มันหายไปก็ทำไม่ได้ซะด้วย

ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้มันลอยอยู่อย่างนั้น ซักวันมันอาจจะหายไปเอง

ทั้งๆ ที่ไม่อยากให้มันหายไป แต่มันก็คงไม่ได้หายไปง่ายๆ

แถมเวลาที่เราชอบใคร

ใจนึงก็อยากจะบอกให้เค้ารู้ อีกใจก็ไม่อยากบอก

เพราะไม่อยากให้เค้าเกลียดเรา ไม่อยากให้เค้าต้องห่างเราไป

เพราะเราชอบเค้าก็เพราะเค้าอยู่ใกล้ๆ เรา แล้วเรารู้สึกดี

ชอบสิ่งดีๆ ที่เค้าทำ ชอบสิ่งที่อยู่ข้างใน

บางครั้งความรัก ก็ไม่ได้ทำให้เราอยากจะครอบครอง

แต่อยากจะให้เค้ารักเรา เราชอบที่เค้ารู้สึกชอบเรา เราก็เลยชอบเค้า

อยากจะอยู่ใกล้ๆ อยากเจอ

แต่พอเจอ ก็เขิน ไม่กล้าคุย

เค้าคงจะคิดว่าเราไม่อยากคุยกับเค้า แต่จริงๆ ไม่ใช่เลย

อยากคุยด้วยที่สุดในโลก แต่อาจจะยังหาจังหวะไม่ถูก ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร

เวลาที่เราชอบใคร

เราก็มักจะมองเค้า มองอยู่ได้ มองเพราะชอบทุกอย่างที่เค้าทำ

เค้าคงเขินนะ ถ้ารู้ เพราะถ้าเค้ารู้ว่าเรามอง เราก็เขินเหมือนกัน

แต่พยายามแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่าทำยังไงถึงจะเลิกมองได้

ก็เลยมองต่อไป

ในใจก็หวังอยู่บ้างว่า ถ้าเค้ามองมาที่เรา

แล้วเค้าอาจจะเข้าใจถึงอะไรบางอย่างในสายตาเรา

ก็บางครั้งสายตาก็บอกอะไรได้มากกว่าคำพูด..

Only heart can feel the meaning of no words by looking in the eyes.