"I Bless the Day I Found You"

จากเรื่องสั้นเกี่ยวกับความรักเรื่องหนึ่งของฉัน

---------------------

"ความรักน่ะ ถ้ามันจะมาก็มาเอง อย่าไปคาดหวังอะไรกับมันมาก 

บางครั้งเราไม่ต้องพยายามอะไรเลยมันก็เข้ามาเอง"

"แต่บางครั้งเราก็ต้องทำอะไรเพื่อจะได้มันมาบ้าง จริงมั้ยคะ?"

ฉันเถียง เพราะจากประสบการณ์ความรักที่บ้าๆ บอๆ ของฉัน ฉันวิ่งตามมันตลอด..

วิ่งตามงั้นเหรอ? จริงของเธอแฮะ บางทีอาจต้องหยุดพัก

"อะไรที่มันคู่ควรกับเรา สักวันมันก็ต้องเป็นของเรา เข้าใจที่ฉันพูดใช่มั้ย? 

ไม่ใช่ว่าไม่ต้องทำอะไรกับมันเลย ถ้าทำแล้วมีความสุขก็ทำไป

แต่ถ้าทุกข์เมื่อไหร่เราควรจะหยุดคิดนะ"

เธอยิ้ม

"คุณคงมีประสบการณ์มาพอสมควร"

ฉันยิ้มตอบ ตาคงเป็นประกาย หวังว่าเธอคงไม่คิดว่าฉันอยากจะจีบเธอ 

อย่างน้อยก็เพราะฉันเด็กกว่าเธอเกือบ 20 ปีแน่ะ

"ฉันเลิกสนใจมันไปแล้ว ความรักน่ะ"

"แต่คนเราต้องการความรักนะคะ"

"บางทีการอยู่คนเดียวมันก็มีความสุขกว่านะ"

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอปลงหรือเธอรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ 

ฉันเดาเธอไม่ออกเลย บางทีเธออาจคิดว่าคนอายุอย่างเธอ

คงไม่ต้องใส่ใจเรื่องรักอีกต่อไปแล้ว... ไม่รู้สิ

"แล้วคุณไม่อยากรักใครมั่งเหรอ?"

ฉันถามด้วยความสงสัย เธอคงคิดว่ามันดูไร้เดียงสามาก

ยิ่งฉันคุยกับเธอก็ยิ่งรู้ว่าเราอายุห่างกันแค่ไหน

หรือบางทีฉันอาจมีมุมมองของทุกอย่างที่ต่างไปจากเธอก็ได้

"สาวน้ิอย.. ความรักมันก็อยู่รอบตัวเรานั่นแหละ"

เธอพูดแล้วยกแก้วขึ้นดื่มอีกรอบ 

ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ตอบคำถามฉันด้วยซ้ำ แต่ฉันก็พึงพอใจที่จะคิดไปเองว่า

บางสิ่งที่เธอพูดอาจมีความหมายบางอย่างก็ได้

ไม่ใช่ว่ามีความหวังหรืออะไรนะ เธอไม่ได้ชอบฉันหรอก

แต่อย่างน้อยถ้าฉันชอบเธอ 

เธอก็คงจะยอมรับที่ความรักของฉันอยู่รอบๆ ตัวเธอ...